Όλοι όσοι λατρεύουν την μαγεία της στιγμής, την ώρα που ο ήλιος δύει και ο ουρανός παίρνει τα πιο όμορφα και ζωηρά χρώματα πρέπει σίγουρα να επισκεφτούν αυτό το νησί...

Πάντοτε ήθελα να βρεθώ στα όμορφα σοκάκια του και να νιώσω τον αέρα του νησιού στο πρόσωπο μου! Η ευκαιρία, μου δόθηκε με την οργάνωση μιας εκδρομής από τις εστίες στις οποίες έμενα.

Περάσαμε τέσσερις μέρες υπέροχες και γεμάτες ξεγνοιασιά!!

Μέναμε σε ένα ξενοδοχείο στα Φηρά, πολύ κοντά στο κέντρο! Την πρώτη μέρα αποφασίσαμε να μην πάμε για μπάνιο σε κάποια παραλία, αντιθέτως περπατήσαμε όσο περισσότερο μπορούσαμε κατά μήκος τα σοκάκια του νησιού και απολαμβάναμε την θέα.. Φτάσαμε περίπου μέχρι το Ημεροβίγλι και ύστερα σταματήσαμε για έναν καφέ κ για να απολαύσουμε το ηλιοβασίλεμα.

Το βράδυ πήγαμε μια βόλτα στα μπαράκια, στα Φηρά, και συνειδητοποιήσαμε πόσο διαφορετικά είναι από τα μέρη που, μέχρι τότε, είχαμε συνηθίσει. :)

Την επόμενη μέρα, ήταν επιτέλους στιγμή να γνωρίσουμε και τις παραλίες του νησιού. Πήγαμε στο Καμάρι και η περιοχή μας άρεσε τόσο που την τελευταία μέρα πήγαμε ξανά εκεί. Η θάλασσα αν κ βαθιά ήταν πολύ ωραία και η παραλία ήταν γεμάτη από ταβέρνες και μαγαζάκια από τα οποία μπορούσε ο καθένας να αγοράσει αναμνηστικά πράγματα.

Την τρίτη ημέρα, πήγαμε σε ένα beach-bar στον Περίβολο (Jojo). Προσωπικά δεν ξετρελάθηκα με την παραλία αν και μου άρεσε πολύ η διακόσμηση του beach-bar.

Όταν φύγαμε από εκεί κατευθυνθήκαμε στην Οία για να δούμε αυτό το εκπληκτικό ηλιοβασίλεμα για το οποίο είχαμε ακούσει τόσα πολλά λόγια. Το ηλιοβασίλεμα ήταν υπέροχο. Είχε πολύ κόσμο και για πρώτη φορά είδα να χειροκροτούνε την ώρα που δύει ο ήλιος... Ή μάλλον, αφού έχει βυθιστεί και το τελευταίο μέρος του ήλιου στον ορίζοντα! :)

Το βράδυ επιστρέψαμε στα Φηρά και βγήκαμε για ένα ποτό στο Tango Bar, μιας και ήταν το τελευταίο μας βράδυ στο νησί. Η θέα από το μαγαζί που πήγαμε ήταν εκπληκτική, αφού μετά την επιστροφή μας ήταν το νούμερο ένα μέρος που νοσταλγούσαμε, από όσα είχαμε, συνολικά, βρεθεί!

Την τελευταία μέρα, μετά από την βόλτα που κάναμε στο Καμάρι γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και φροντίσαμε να απολαύσουμε ακόμα και τις στιγμές που μαζεύαμε τα πράγματα μας και ξεκινήσαμε για το λιμάνι. Καθώς περιμέναμε την άφιξη του πλοίου, αναπολούσαμε κάθε στιγμή στο νησί και ετοιμαζόμασταν να ξανά-αντιμετωπίσουμε την ωμή πραγματικότητα και το ξεκίνημα της εξεταστικής μας. :)

Να περνάτε όμορφα! ❤

Εδώ και τρία χρόνια, κάθε καλοκαίρι διοργανώνεται το διεθνές φεστιβάλ μουσικής στα Μάταλα της Κρήτης. Φέτος από 21 μέχρι 24 Ιουνίου είχα την ευκαιρία να βρίσκομαι κι εγώ εκεί, έτσι, πιστεύω πως ήρθε η ώρα να μοιραστώ τις εμπειρίες μου μαζί σας...

Το φετινό φεστιβάλ γιόρτασε τα 40 χρόνια του υπέροχου άλμπουμ «Dark Side of the Moon» από τους Pink Floyd με ένα μοναδικό play back του άλμπουμ και μια ζωντανή συναυλία των «Kings of Floyd» Tribute Band. Μια ξεχωριστή εμφάνιση -όπως πάντα- πραγματοποίησαν και οι Locomondo - που μόλις τελείωσαν ο ουρανός γέμισε με πυροτεχνήματα, ενώ από το φεστιβάλ δε έλειπε και ο θρυλικός, όπως αναφέρεται, Tonis Sfinos! Φυσικά, υπήρχαν και πολλοί ακόμη καλλιτέχνες, άλλοι περισσότερο γνωστοί και άλλοι λιγότερο, με πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής.

Λίγες μέρες πριν την εκκίνηση του φεστιβάλ, διοργανώνεται street painting! Όποιος θέλει και όποιος βρίσκεται εκεί μπορεί να αποτυπώσει στους δρόμους τις εικόνες που κρύβει στην φαντασία του, πάντα με επίκεντρο την αγάπη, την ειρήνη και την ελευθερία όπως και οτιδήποτε άλλο μπορεί να ταιριάζει στην ψυχολογία και την ιδεολογία των χίπηδων! ;)

Από την παραλία δίνεται και η ευκαιρία να περπατήσει κανείς στις σπηλιές που κοσμούν τα Μάταλα, οι οποίες θεωρούνται ρωμαϊκοί τάφοι. Παράλληλα με το φεστιβάλ, υπάρχει χώρος στον οποίο ο κόσμος μπορεί να κατασκηνώσει, όπως και στην παραλία.

Οι μέρες περνάνε δίχως να το καταλαβαίνεις, διασκεδάζοντας, και χωρίς να αφήνεις τα άγχη και τις στενοχώριες να τρυπώνουν στο μυαλό σου.

Αυτό που εμένα θα μου μείνει περισσότερο από αυτές τις 4 μέρες, είναι η βουτιά που έκανα από τον βράχο των εννέα μέτρων σε βυθό 6 μέτρων. Η ελευθερία που ένοιωθα από την στιγμή που έκανα το βήμα στο κενό μέχρι και την στιγμή που ακούμπησα το νερό δεν περιγράφεται. Όπως και η αδρεναλίνη που ένοιωθα αργότερα. Φυσικά δεν είναι το μόνο που θα θυμάμαι, απλά είναι το πιο έντονο συναίσθημα που ένοιωσα εκείνες τις μέρες!!

Να περνάτε πάντα όμορφα και να μην φοβάστε να ρισκάρετε! ❤

Matala Song :
"Το χρόνο να σταμάταγα για πάντοτε στα Μάταλα"